Dysplazja Lewandowsky’ego-Lutza to genetyczna choroba, która objawia się charakterystycznymi brodawkami na skórze. Jednak, nie każdy człowiek, który posiada zmutowany gen odpowiedzialny za wystąpienie schorzenia, na nią zapada. Wystarczy jednak, że osoba ze wzmożoną podatnością na zapadalność na wirusa brodawczaka ludzkiego, zarazi się, a wówczas całe ciało pokryje się specyficznymi nieestetycznymi brodawkami.
Schorzenie powodowane jest przez wirusa HPV, należącego do papillomawirusów, które u przeciętnego człowieka powodują jedynie zmiany skórne na błonach śluzowych. Do chwili obecnej na podstawie oceny samej otoczki wirusa udało się zdiagnozować ok. 170 szczepów. Obecność wirusa stwierdzono w szyjce macicy zajętej nowotworem złośliwym, odbytu, jamy ustnej, gardła, skóry. HPV nie daje wyraźnych znaków swojej obecności. Dobrze wiedzieć, że większość jego typów nie daje żadnych objawów, a wszystko staje się oczywiste, kiedy w zainfekowanych tkankach poczyna rozwijać się rak.
Mechanizm choroby – skąd biorą się brodawki na ciele?
Wirus, który zagnieżdża się w tkankach powoduje, że komórki ludzkiego organizmu „czują się” na pewien sposób zagrożone. Włącza się wówczas system zwany „mechanizmami adaptacyjnymi komórki”, który polega na tym, że komórki na pewien sposób próbują dostosować się do nowych niesprzyjających warunków. Nie da się ukryć, że wirus HPV, jest intruzem, którego obecności nie życzyłby sobie na pewno organizm gospodarza.
Rzecz w tym, że „obcy” wewnątrz komórek budujących nasze ciało, nie zawsze sam w sobie jest niszczycielem. Znacznie większy problem stanowi natomiast moment, w którym „obcego” poczyna atakować nasz układ immunologiczny. Komórki układu odpornościowego wytwarzają prozapalne cytokiny (białka), których zadaniem jest zniszczyć zakażenie. Często okazuje się, że substancje systematycznie działające na nasze komórki pozwalają im nabyć szczególnej odporności na określone bodźce.
Takie, zmutowane komórki stają się naszymi wrogami. Warto wiedzieć, że patologiczne jednostki, próbują za wszelką cenę nabyć cech nieśmiertelnych, a co za tym idzie, poczynają rządzić organizmem gospodarza, a ich kontakt z prawidłowymi komórkami zostaje zerwany.
Jednym z mechanizmów adaptacyjnych komórki do otoczenia jest dysplazja. Zmiana powoduje zaburzenie architektury komórek, zaburzenia budowy, nieprawidłowości w jądrze, a co za tym idzie – nieprawidłowe podziały. Właśnie te ostatnie są najgorszym ludzkim wrogiem. Komórki nieprawidłowo dzielące się, to komórki zmutowane, które nie mogą już dawać początku tkankom zdrowym.
Właśnie taki proces ma miejsce w przypadku dysplazji Lewandowsky’ego-Lutza. Mamy tu do czynienia z komórkami skóry, które zamiast złuszczać się, odpadać, zachowują się agresywnie i dzielą się tak, że układają się warstwami, jedna na drugiej. Ponieważ, ich cykl jądrowy i podziałowy są zaburzone, nie ma co liczyć na to, że te, zrezygnują z podziałów. Zmiany, które powoduje właśnie ten typ wirusów HPV, nie należą do tych, które atakują narządy rodne.
Akurat, ten typ jest tak charakterystyczny, że atakuje wyłącznie tkanki skóry. Jest jednak, tak agresywny, że zamiast wytworzyć niewielkich rozmiarów kurzajkę czy brodawkę, powoduje gigantyczne, drastyczne zmiany, które są ciężkie do wyleczenia.
Dysplazja Lewandowsky’ego-Lutza – przyczyny
Dysplazja Lewandowsky’ego-Lutza powodowana jest przez jeden ze specyficznych szczepów HPV. Aby choroba miała prawo się rozwinąć, muszą zaistnieć określone warunki i odpowiednia mutacja genetyczna. Choroba dziedziczy się autosomalnie recesywnie. Mutacje występujące w genach EVER1 i EVER2, są bezpośrednią przyczyną zainfekowania HPV. Najnowsze badania dowodzą, że wirus prócz wywoływania stanu zapalnego, ma także niebagatelne zdolności do wywoływania zmian w ludzkim DNA.
Dysplazja Lewandowsky’ego-Lutza – objawy
Początkowo pojawiają się niewielki wykwity o charakterze płaskich grudek czy drobnych plam rumieniowych i przebarwień. Często występują wyłącznie w dzieciństwie i samoistnie ustępują w wieku starszym. Bywa, że nasilają się wraz z wiekiem. Zwykle pojawiają się w okolicy grzbietu, pleców, klatki piersiowej, dekoltu, rąk, przedramion i podudzi. Zajęte zostają błony śluzowe, włosy, skóra, paznokcie. Zmiany skórne są punktem propagującym do transformacji nowotworowej. W przypadku zauważenia jakiejkolwiek niepokojącej zmiany, najlepiej jest od razu udać się do dermatologa.
Dysplazja Lewandowsky’ego-Lutza – leczenie
Po uprzedniej analizie skórnej, podawane są retinoidy, czyli leki, które hamują przenikanie wirusa w głąb tkanek. W bardzo zaawansowanych przypadkach, zmiany osiągają rozmiary gigantyczne i utrudniają prawidłowe funkcjonowanie. Niekiedy przechodzą w nowotwory złośliwe – rak podstawnokomórkowy czy kolczystokomórkowy skóry. Patologiczne narośla wyglądem przypominają korę drzewa – stąd też nazwa nieszczęsnych posiadaczy schorzenia – „ludzie drzewa”. Współcześnie stosuje się też leczenie chirurgiczne, polegające na wycinaniu patologicznych zmian. Faktem jest jednak, że te mają tendencję do rozrastania. Wspomniane retinoidy nie działają na każdego pacjenta.
